«Ψιλά γράμματα»
Η εκλογή του νέου «αρχηγού» της Νέας Δημοκρα-
τίας, πρωτοφανής για τη χώρα μας, από τα μέλη, τους
οπαδούς και τους κατά καιρούς ψηφοφόρους του
κόμματος αυτού, έγινε ενθουσιωδώς δεκτή... και ο νέ-
ος αυτός τρόπος εφαρμόσθηκε τόσο υποφερτά όσο
χρειαζόταν για να μην αμφισβητηθεί αμέσως το ε-
κλογικό αποτέλεσμα. Επομένως, έχουμε κατακύρωση
του νέου τρόπου εκλογής από τη λεγόμενη «λαϊκή
βάση» του και συνεπώς σε κανέναν άλλον δεν πέφτει
λόγος να διατυπώσει αμφισβητήσεις ή άλλες, διαφο-
ρετικές αμφισβητήσεις.
Ας σημειώσουμε ακόμη ένα δεύτερο θετικό αποτέλε-
σμα, το μόνο κατά τη γνώμη μου αναμφισβήτητα θετι-
κό: ότι με την κινητοποίηση της «λαϊκής βάσης» και
με την αθρόα συμμετοχή στην εκλογή «αρχηγού», έ-
να κόμμα που υπέστη τη βαρύτερη ήττα της ιστορίας
του έδειξε ότι έχει δυνάμεις και θέληση να ανασυ-
γκροτηθεί με ενθουσιασμό και τρόπο μαζικό.
Παρ’ όλα αυτά τα θετικά επιτρέψτε μου να διατυπώ-
σω και την άλλη άποψη, τη διαφορετική, που δεν α-
φορά μόνο την εκλογή «αρχηγού» της Ν.Δ., αλλά γε-
νικότερα τους όρους λειτουργίας του πολιτικού μας
συστήματος. Τα φαινόμενα που από παρατηρήσεις και
μόνο θα επιχειρήσουμε να εξετάσουμε, δεν ήταν τό-
σο ανάγλυφα και ορατά στην εκλογή αρχηγού του
ΠΑΣΟΚ το 2007: εκεί η προσφυγή στη «λαϊκή βάση»
ήταν κυρίως αποτέλεσμα έντονων αμφισβητήσεων και
πολιτικής αμηχανίας ενός κόμματος που υπέστη εκλο-
γική ήττα. Αν πρέπει να μιλήσουμε για «μηχανισμούς»
και χειραγώγηση της οποιασδήποτε εκλεκτορικής βά-
σης, στην περίπτωση του ΠΑΣΟΚ έδρασαν, οργανωμέ-
να, αλλά και από το ένστικτο αυτοσυντήρησης των κα-
τεστημένων δυνάμεων, αποτελεσματικότερα απ’ ό,τι
στη Ν.Δ. Εδρασαν όμως και στις δύο περιπτώσεις. Χα-
ρακτηριστική είναι η ομολογία των δημοσκόπων, πριν
από την εκλογή ότι το λαϊκό εκλογικό σώμα είναι α-
στάθμητο σαν την κινούμενη άμμο. Επιτρέψτε μου να
πιστεύω ότι δεν υπάρχει δημοκρατική εκλογή χωρίς
σταθερό, ενημερωμένο και υπεύθυνο εκλεκτορικό
σώμα, χωρίς τη συνείδηση ότι υπάρχει ένας μίνιμουμ
βαθμός ενότητας σκοπών και επιδιώξεων.
Κατά τη γνώμη μου, με την εκλογή «αρχηγού» κόμμα-
τος από τη βάση επιχειρείται η παραπλανητική μετα-
πήδηση από μια βασική συνταγματική διαδικασία σε
μια άλλη, επίσης βασική, αλλά διαφορετική και με
διαφορετικό πολιτικό περιεχόμενο. Ενα κόμμα και η
λειτουργία του, το καταστατικό και η συγκρότησή του,
η εκλογή των οργάνων και του «αρχηγού» του απορ-
ρέουν από το βασικό συνταγματικό δικαίωμα του
«συνέρχεσθαι και συνεταιρίζεσθαι» και είναι απο-
κλειστικό δικαίωμα των υπευθύνων μελών του, των
πολιτών που ελεύθερα και αβίαστα συμμετέχουν στο
κόμμα αυτό, επιδιώκοντας συγκεκριμένους σκοπούς.
Το ξαναγράψαμε και επιμένουμε.
Η διεύρυνση του εκλεκτορικού σώματος με την ανε-
ξέλεγκτη συμμετοχή των κατά δήλωση οπαδών και
ψηφοφόρων το κάνει αστάθμητο και είναι καθαρή
αλλά «πλαγία» εισπήδηση στην άλλη και διαφορετική
από την άποψη του πολιτικού περιεχομένου συνταγ-
ματική διαδικασία του «εκλέγειν και εκλέγεσθαι».
Στη δεύτερη διαδικασία ο πολίτης εκλέγει το κόμμα
και τον ήδη «αρχηγό» του που θα μας κυβερνήσουν
από την επαύριο των εκλογών. Πότε εκλέγει το ένα
κόμμα και πότε το άλλο και σε καμιά περίπτωση ο ο-
παδός και ο ψηφοφόρος δεν μπορεί να αποτελέσει
σταθερό μέλος ενός άλλου εκλεκτορικού σώματος
που θα εκλέξει μόνο τον αρχηγό.
Ψιλά γράμματα, θα μου πείτε. Εντούτοις η διαφορά
δεν είναι μόνο τυπική. Είναι ουσιαστική και βαθύτατα
πολιτική (κατά τη γνώμη μου και βαθύτατα αντιδημο-
κρατική). Το κόμμα, η συγκρότησή του και η λειτουρ-
γία του, δομικά στοιχεία του πολιτικού μας συστήμα-
τος, αποτελούν ουσιαστικά τον τρόπο πραγμάτωσης,
αυτού που ονομάζουμε «ιστορική πρωτοβουλία». Δη-
λαδή, ένας αριθμός πολιτών συνειδητά αποφασίζουν
να συγκροτηθούν σε σώμα, που οι ίδιοι το συναποτε-
λούν και το διευθύνουν για να επιδιώξουν ορισμέ-
νους σκοπούς.
Αυτά είναι τα «ψιλά γράμματα» που θα μας απασχο-
λήσουν και στο επόμενο σημείωμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου